Op eenzame steppenhoogte
Twee eigenzinnige jonge vrouwen verrijken momenteel de Nederlandse muziek: Wende Snijders en Nynke Laverman. Beiden, wars van al te gemakkelijk scoren, zoeken nieuwe wegen. Of beter: leggen die aan. Laverman doet dat door haar Friese achtergrond te verweven met andere culturen. Een dag voor de première in Amsterdam verklankt ze op een podium vol indrukwekkende instrumenten haar verblijf bij een nomadengezin op de Mongolische hoogvlakten, begeleid door haar uitstekende band. De reis is vooral een zoektocht naar zichzelf. Met ‘Ik bin de ûntdekker/ fan it grutte ûnbekende yn my’ opent ze overweldigend de avond, in een stuwend ritme vol key-changes, met snaartrommels en bekkens. Met haar hakken stampt ze het hafabra-achtig ritme mee en komt goed op dreef. Haar licht hese stem reikt ver en blijft zuiver. (...) Een prachtig lied als ‘Snie yn augustus’ zingt ze uitbundig, dan weer ingetogen broos. De bandleden begeleiden haar voortreffelijk. Diverse muziekstijlen, waaronder de flamenco, passeren de revue. Ward Veenstra zorgt voor Segovia-achtig gitaarspel, maar ook Radiohead-klanken waaien aan. Sytze Pruiksma bespeelt subtiel de dulcimer. Met het pakkende ‘Lit my rinne’ eindigt het Mongolische avontuur, waarna enkele toegiften volgen, afgesloten met een a-capella-gezongen Fries slaapliedje, vermengd met steppenzang, voor een geestdriftig geworden zaal. Hier staan topmusici op de planken. Het duurt niet lang meer of het grote publiek zal ‘La Laverman’ omarmen.
reviews
